بیماری آلزایمر یک بیماری عصبی مترقی است که با گذشت زمان منجر به ناتوانی مغز در عملکرد صحیح می شود. علائم اصلی کاهش حافظه و سردرگمی است. بیماری آلزایمر شایعترین نوع دمانس است و به طور معمول در افراد مسن دیده می شود. هیچ درمانی وجود ندارد ، اما علائم را می توان با استفاده از راهکارها و داروها به طور موقت مدیریت کرد.
علائم
علائم آلزایمر شامل مشکلات حافظه ، ارتباطات ، درک و قضاوت است. ممکن است تغییراتی در شخصیت ایجاد شود. با پیشرفت بیماری ، توانایی عملکرد ذهنی ، اجتماعی و جسمی در حال کاهش است.
اگرچه بسیاری از افراد از بیماری آلزایمر به عنوان چیزی که فقط در بزرگسالان مسن مبتلا می شود فکر می کنند ، در حقیقت دو نوع بیماری آلزایمر وجود دارد: شروع اواخر (که به آن معمولی نیز گفته می شود ) آلزایمر که بر روی افراد بالای 60 سال و شروع زودرس آلزایمر تأثیر می گذارد ، که توسط علائم تعریف می شود که قبل از 60 سالگی شروع می شود
در حالی که پیشرفت بیماری آلزایمر می تواند بر اساس فرد متفاوت باشد ، به طور معمول از الگوی مشابهی پیروی می کند که می تواند به سه مرحله مختلف تقسیم شود: مرحله اولیه ، مرحله میانی و اواخر مرحله.
مرحله اولیه: در مراحل اولیه آلزایمر ، یادگیری اطلاعات جدید ، پیدا کردن کلمه مناسب برای توصیف چیزی ، یادآوری آنچه تازه اتفاق افتاده است (اختلال در حافظه کوتاه مدت) یا برنامه ریزی و سازماندهی یک فعالیت- دشوارتر است. عملکرد اجرایی
مرحله میانه: در مراحل میانی آلزایمر ، توانایی تفکر به وضوح دشوارتر می شود. خاطرات طولانی مدت غالباً محو می شوند و می توان از بین رفتن توانایی های بینایی و مکانی (که منجر به سرگردانی یا گم شدن افراد می شود) می شود. تغییرات عاطفی و رفتاری مانند اضطراب و اضطراب در مرحله میانی معمول است و این امر می تواند برای افرادی که با زوال عقل و عزیزانشان زندگی می کنند ، چالش برانگیز باشد.
اواخر مرحله: در اواخر مراحل ابتلا به بیماری آلزایمر ، عملکرد بدنی بطور چشمگیری کاهش می یابد ، کارهایی مانند راه رفتن ، لباس پوشیدن و غذا خوردن را دشوار می کند. سرانجام ، فرد مبتلا به آلزایمر در اواخر مرحله به طور کامل به مراقبین بستگی دارد تا به نیازهای اولیه خود کمک کند.
علائم و نشانه های بیماری آلزایمر
علل
تغییرات مشخصه ای در مغز وجود دارد که با بیماری آلزایمر مشاهده می شود ، اما علت این تغییرات به طور کامل مشخص نشده است. احتمالاً به دلیل ترکیبی از عوامل ژنتیکی ، سبک زندگی و عوامل خطر محیطی در طی زمان است.
آلزایمر بخشی از پیری طبیعی نیست. با این حال ، با افزایش سن ، احتمال ابتلا به آلزایمر افزایش می یابد. سیزده درصد افراد بالای 65 سال مبتلا به آلزایمر یا شکل دیگری از زوال عقل هستند ، در حالی که تقریبا 50 درصد از افراد بالای 85 سال مبتلا به آلزایمر یا نوع دیگری از زوال عقل هستند.
در صورت داشتن بستگان این بیماری احتمال ابتلا به آلزایمر افزایش یافته است. ژن های مشخص شده اند که ممکن است خطر ابتلا به بیماری آلزایمر را افزایش دهد.
بیماری های قلبی عروقی یا حفظ صدمه به سر یا گرفتگی با افزایش خطرات همراه است. عوامل خطر در شیوه زندگی ممکن است با ورزش ، رژیم غذایی سالم ، جلوگیری از دخانیات و محدود کردن مصرف الکل کاهش یابد. عادت خواب ضعیف یا آپنه خواب می تواند خطرات شما را افزایش دهد.
شناخت علل و عوامل خطر بیماری آلزایمر
تشخیص
تشخیص بیماری آلزایمر با رد سایر بیماری ها یا دلایل ، بررسی سابقه خانوادگی و انجام معاینه ذهنی برای دیدن چگونگی عملکرد مغز انجام می شود. برخی پزشکان همچنین آزمایش های تصویربرداری مانند MRI را انجام می دهند که می تواند تغییراتی در اندازه و ساختار مغز نشان دهد که ممکن است منجر به نتیجه گیری آلزایمر شود. در حالی که پزشکان عمومی معمولاً آلزایمر را تشخیص می دهند ، می توانید از یک روانشناس ، متخصص مغز و اعصاب یا متخصص مغز و اعصاب نیز بخواهید ارزیابی کنید.
کاهش شناختی به دلیل شرایط دیگر ایجاد می شود که برخی از آنها به صورت بالقوه قابل برگشت هستند مانند هیدروسفالی فشار طبیعی یا کمبود ویتامین B12. شناسایی و معالجه این شرایط در اسرع وقت برای افزایش احتمال پیشرفت شناخت مهم است.
بیماری آلزایمر شایعترین علت زوال عقل است ، اما انواع دیگر آن از جمله زوال عارضه عروقی ، زوال عقل بدن لوئی ، زوال عقل بیماری پارکینسون ، زوال عقل جلوی ، بیماری هانتینگتون و بیماری کروتزفلدت-یاکوب وجود دارد.
چگونه بیماری آلزایمر تشخیص داده می شود؟
رفتار
درمان فعلی برای آلزایمر با استفاده از روشهای درمانی و روشهای غیر دارویی بر کاهش علائم ، از جمله نگرانی های شناختی ، رفتاری و عاطفی تمرکز دارد. در حال حاضر آلزایمر درمانی ندارد.
دارودرمانی
دو نوع دارو توسط سازمان غذا و داروی (FDA) برای معالجه بیماری آلزایمر تصویب شده است: مهارکننده های کولین استراز از جمله آریزپت (دونپزیل) ، اکسلون (ریواستیگمین) ، و Razadyne (گالانتامین) و N-Methyl D-Aspartate (NMDA) ) آنتاگونیست ها ، از جمله Namenda (یادمان). در حالی که به نظر می رسد که این داروها برای بعضی از افراد فرآیندهای فکر را بهبود می بخشند ، در کل اثربخشی بسیار متفاوت است. این داروها برای عوارض جانبی و تعامل با سایر داروها باید به طور مرتب تحت نظارت قرار گیرند.
برای هدف قرار دادن رفتار و علائم عاطفی آلزایمر می توان از داروهای روانگردان استفاده کرد. روانگردان ها داروهایی هستند که به جنبه های روانی و عاطفی عملکرد مغز می پردازند. به عنوان مثال ، اگر فردی دچار توهمهای پریشانی شود ، می تواند یک داروی روانگردان مانند داروی ضد روان پریشی تجویز کند و اغلب در تسکین توهم ها مفید است. روانپزشکان مانند سایر داروها پتانسیل عوارض جانبی قابل توجه و تعامل با سایر داروها را دارند ، بنابراین باید از آنها به دقت استفاده شود و با رویکردهای غیر دارویی همراه باشد.
رویکردهای غیر دارویی
رویکردهای غیر دارویی با تغییر روش درک و تعامل با فرد با آلزایمر ، بر درمان علائم رفتاری و عاطفی آلزایمر متمرکز است. این رویکردها تشخیص می دهند که رفتار اغلب راهی برای برقراری ارتباط برای افراد مبتلا به آلزایمر است ، بنابراین هدف این است که معنای رفتار را درک کنیم و دلیل حضور آن چیست.
رویکردهای غیر دارویی شامل تلاش برای تعیین علت اصلی یک رفتار یا احساسات است. به عنوان مثال ، درک اینکه بی قراری می تواند ناشی از نیاز به پیاده روی یا استفاده از حمام باشد - و سپس رفع آن نیازها - به یک نتیجه بسیار مؤثرتر از درخواست شخص مبتلا به زوال عقل منجر به نشستن خواهد شد.
رویکردهای غیر دارویی برای بیماری آلزایمر به طور کلی باید قبل از استفاده از داروهای روانگردان مورد استفاده قرار گیرد زیرا آنها پتانسیل عوارض جانبی یا تداخلات دارویی را ندارند.
درمان بیماری آلزایمر
مقابله
طبیعی است که بعد از تشخیص آلزایمر ، اندوه ، غم و نگرانی را تجربه کنید ، هرچند که گاهی اوقات برخی از افراد احساس آرامش می کنند و دلیل خود را برای علائمی که (یا یک فرد محبوب) در آنها تجربه می شود ، احساس آرامش می کنند. آگاهی از بیماری آلزایمر می تواند بسیار زیاد باشد. با این حال ، آنچه که باید بدانید و به یاد داشته باشید این است که حتی در حالی که با بیماری آلزایمر زندگی می کنید ، داشتن یک زندگی کامل و پرمعنی ممکن است .
سلامت عاطفی را می توان با روزنامه نگاری ، به دنبال پشتیبانی اجتماعی و مشاوره ارتقا داد. حفظ سلامت جسمی شما از طریق ورزش ، رژیم غذایی و درمان شرایط موجود و جدید بسیار مفید است. جنبه های اجتماعی مقابله اغلب به معنای مقابله با سازگاری خانواده با تشخیص است.
روشهای عملی برای مقابله شامل توسعه استراتژی ها و روال های حافظه است. ایمنی در منزل برای کاهش خطر ریزش و جلوگیری از سرگردانی بسیار مهم است. پس از تشخیص ، دریافت بخشنامه های پیشرفته و وکالت مالی به منظور کمک به آماده سازی برای آینده می تواند.
مقابله با تشخیص آلزایمر
جلوگیری
در حال حاضر ، هیچ روش اثبات شده ای برای پیشگیری کامل از بیماری آلزایمر وجود ندارد . با این حال ، می توانید خطر خود را به میزان قابل توجهی کاهش دهید. یک رژیم غذایی سالم از نظر قلب ، یک شیوه زندگی فعال با ورزش زیاد ، تعامل اجتماعی و ورزش منظم روانی استراتژی هایی است که به طور مداوم در تحقیقات نشان داده شده است تا در کاهش خطر ابتلا به بیماری آلزایمر موثر باشد.
کاهش خطر ابتلا به بیماری آلزایمر
کلمه ای از خیلیول
اگر فکر می کنید که شما یا کسی که می شناسید ممکن است آلزایمر داشته باشید ، ارزیابی ارزیابی اولین قدم برای درمان زودهنگام یا پرداختن به یک وضعیت برگشت پذیر است. کنار آمدن با آلزایمر کار ساده ای نیست ، اما کاری نیست که شما به تنهایی انجام دهید. با داشتن پیشرو و آماده بودن ، می توانید برخی از چالش های این بیماری را هم برای شما و هم برای خانواده خود کاهش دهید.
