نارسایی حاد کلیوی در اثر آسیب به کلیه ها ایجاد می شود ، که می تواند در نتیجه ریزش خون ، سموم یا آسیب جسمی کلیه ها ایجاد شود . نارسایی حاد کلیوی به سرعت رخ می دهد و باعث علائم عمومی مانند تهوع و سردرگمی می شود. 1 این یک وضعیت جدی است ، اما می توان آن را درمان کرد. با درمان مناسب ، بیشتر افراد می توانند بدون داشتن عواقب طولانی مدت از یک قسمت زنده بمانند.
علائم
کلیه میزان مایعات ، الکترولیتها و ضایعات بدن را کنترل می کند و مواد اضافی را برای از بین بردن در ادرار ارسال می کند. علائم نارسایی حاد کلیه رخ می دهد زیرا این مواد در بدن تجمع می کند زمانی که کلیه راه آن باید کار نمی کند.
سطح طبیعی مایعات و الکترولیت برای عملکرد بهینه بدن ضروری است. مواد زائد برای بیشتر سلول ها و بافت های بدن سمی است ، که منجر به علائم گسترده ای می شود.
علائم نارسایی حاد کلیوی به سرعت ، طی چند ساعت یا چند روز بروز می کند. شایع ترین علائم آن عبارتند از:
کمبود انرژی و خستگی: این نتیجه اختلال عملکرد زود هنگام ارگان ها در بدن شما است که غلظت مناسبی از الکترولیت ها برای عملکرد آنگونه که باید وجود ندارد. 2
از دست دادن اشتها ، حالت تهوع و استفراغ: این احساس به وجود می آید زیرا دستگاه گوارش شما - که به آنزیم های گوارشی سالم ، عضلات و اعصاب برای عملکرد صحیح نیاز دارد - می تواند کند شود و اگر کلیه شما به درستی تنظیم کننده مواد نباشد ، می تواند کند شود و نتواند فعالیت طبیعی خود را حفظ کند. در بدن شما
ضعف عمومی عضلات: عضلات شما برای عملکرد قادر به الکترولیت هستند. هنگامی که نارسایی کلیوی دارید ، این باعث می شود عملکرد عضلات رنج بکشند. 2
ضربان قلب سریع ، آهسته یا نامنظم: ضربان قلب شما توسط عضلات قلب (قلب) قلب شما کنترل می شود که به تعدادی الکترولیت مهم متکی هستند تا عملکرد صحیح داشته باشند. بدن شما سعی می کند تا حد ممکن عملکرد قلب را حفظ کند. اگر بدن شما نتواند تأثیر نارسایی حاد کلیوی را جبران کند ، عملکرد قلب شما رنج می برد و باعث ایجاد ریتم های نامنظم قلب می شود. این در نهایت می تواند منجر به کمبود خون کافی در سراسر بدن شود.
سردرگمی: یک علامت جدی نارسایی حاد کلیوی ، سردرگمی بدان معنی است که مغز شما از خون کافی دریافت نمی کند. اگر به دلیل نارسایی حاد کلیوی دچار سردرگمی شوید ، می توانید به سرعت به سمت از دست دادن هوشیاری یا اغما پیشرفت کنید.
از دست دادن هوشیاری یا اغماء: این علائم بدان معنی است که مغز فاقد خون کافی است و ممکن است منجر به آسیب دائمی شود مگر اینکه شما فوریت های پزشکی را دریافت کنید. 3
علائم و علائم نارسایی حاد کلیوی
علل
کلیه ها تحت تأثیر عوامل بسیاری از جمله فشار خون ، داروها ، سلامت کلی ، رژیم غذایی و میزان آبی که فرد می نوشد. چندین راه مختلف وجود دارد که می تواند نارسایی حاد کلیوی رخ دهد . هر کاری که به سرعت به کلیه ها آسیب برساند ، میزان کاری را که قادر به انجام آن هستند کاهش می دهد.
نارسایی حاد کلیه می تواند موقتی باشد یا ممکن است نشانه مشکل بزرگتری باشد.
سه علت اصلی نارسایی حاد کلیوی وجود دارد:
prerenal
این دلایل نارسایی کلیه که قبل از رسیدن خون به کلیه ها شروع می شود را توصیف می کند. به عنوان مثال ، اگر قلب شما به طور مؤثر کار نکند یا فشار خون شدید داشته باشد ، فشار خون پایین رخ خواهد داد.
در این حالت ، خود کلیه ها مشکل اصلی نیستند ، اما در اثر خونرسانی کم آنها تحت تأثیر قرار می گیرند. این کار باعث می شود کلیه ها کار خود را در تصفیه خون انجام دهند.
یک عفونت شدید حتی ممکن است به شوک سپتیک منجر شود ، وضعیتی که می تواند باعث آسیب حاد کلیه شود زیرا فشار خون به حدی پایین می آید که کلیه ها نتوانند به طور مؤثر کار کنند.
ذاتی
این دلایل نارسایی کلیه ها را که به خود کلیه ها آسیب می رسانند توصیف می کند. سموم از جمله مواد شیمیایی ، داروهای غیرقانونی و حتی برخی داروهای تجویز شده مجبورند از طریق کلیه ها عبور کرده و به آنها آسیب وارد کنند.
نمونه هایی از داروهایی که ممکن است باعث نارسایی حاد کلیوی شوند شامل مواد کنتراست برای آزمایش های تصویربرداری است. 4ـ این نوع داروها باعث نمی شود که کسانی که از آنها استفاده می کنند نارسایی حاد کلیوی داشته باشند وگرنه دیگر کسی از آنها استفاده نمی کند. اما آنها می توانند برای برخی از افراد نارسایی حاد کلیوی ایجاد کنند و پیش بینی اینکه این واکنش را داشته باشید سخت است.
بعضی اوقات ممکن است به آزمایش خون نیاز داشته باشید که عملکرد کلیه شما را اندازه گیری کند ، قبل از اینکه داروهایی مصرف کنید که احتمالاً باعث نارسایی حاد کلیوی می شوند.
از دیگر شرایطی که می تواند باعث نارسایی حاد کلیوی در گروه ذاتی شود ، فقدان اکسیژن در جریان خون ، عفونت کلیه ، التهاب کلیه ها و بیماری های کلیوی است. 4 یک سنگ کلیه بسیار بزرگ همچنین می تواند باعث آسیب درونی به کلیه شود.
پس از زایمان
این موارد دلایل نارسایی کلیه را که در دستگاه ادراری ریشه دارد ، توصیف می کند ، جایی که ادرار پس از پردازش توسط کلیه ها جریان می یابد. این علل شامل مشکلات مربوط به مجرای ادرار (لوله‌هایی است که ادرار را به مثانه) ، مثانه یا مجرای ادرار (لوله‌ای که ادرار را از بدن خارج کرده و مثانه دارد) استفاده کنید.
به عنوان مثال ، یک سنگ کلیه بزرگ یا یک تومور می تواند در مثانه یا مجرای ادرار قرار داشته باشد. اگر به اندازه کافی بزرگ باشد که ادرار نتواند از آن عبور کند ، ادرار می تواند شروع به پشتیبان گیری کند - سرانجام در کلیه ها. این فشار و جریان برگشتی ادرار می تواند باعث آسیب حاد به کلیه شود.
علل و عوامل خطر نارسایی حاد کلیوی
تشخیص
معیارهای خاصی برای تشخیص نارسایی حاد کلیوی وجود دارد . اگر در طول 48 ساعت یکی از سه معیار زیر را داشته باشید ، این بدان معنی است که شما نارسایی حاد کلیوی دارید:
اگر میزان کراتینین سرم (آزمایش خون که عملکرد کلیه را اندازه گیری می کند) 0.3 میلی گرم در دسی لیتر بالا می رود
اگر میزان کراتینین سرم شما از سطح طبیعی 50 درصد یا بیشتر افزایش یابد
اگر میزان ادرار شما بیش از شش ساعت باشد به 0.5 میلی لیتر در هر کیلوگرم وزن بدن 5 می رسد 5
تولید ادرار
اگر شما آسیب حاد کلیه دارید ، ممکن است مقدار کافی ادرار یا ادرار بسیار کمی ایجاد کنید. حتی می توانید سطح قابل توجهی در میزان کراتینین خود داشته باشید ، که نشان دهنده آسیب حاد کلیه است اما هنوز یک سطح طبیعی ادرار ایجاد می کند.
بیش از نیمی از افرادی که نارسایی کلیوی حاد دارند ، به نظر می رسد که به روش عادی ادرار می کند.
برای بزرگسالان ، تولید طبیعی ادرار از 0/5 تا 1 میلی لیتر در ساعت به ازای هر کیلوگرم وزن بدن یا یک تا دو لیتر در روز است.
برای کودکان تقریباً 1 میلی لیتر در ساعت در هر کیلوگرم طبیعی است.
برای نوزادان 2 میلی لیتر در ساعت به ازای هر کیلوگرم وزن بدن طبیعی تلقی می شود.
(برای مرجع ، 30 میلی لیتر تقریباً یک اونس ادرار است.)
سه دسته وجود دارد که میزان خروج ادرار در هنگام آسیب حاد کلیه را توصیف می کند:
غیر اولیگوریک: این وضعیتی را توصیف می کند که در آن فرد به ساخت مقدار کافی ادرار ادامه می دهد ، که به طور کلی بیش از 400 میلی لیتر در روز یا بیشتر بسته به وضعیت سلامتی و میزان مصرف مایعات دارد.
الیگوریک: این وضعیتی را توصیف می کند که در آن فرد 400 میلی لیتر ادرار یا کمتر از روز می کند.
Anuric: این وضعیتی را توصیف می کند که در آن فرد کمتر از 100 میلی لیتر ادرار در روز ایجاد می کند.
چگونه نارسایی حاد کلیه تشخیص داده می شود
رفتار
درمان نارسایی حاد کلیه بستگی به علت مشکل، و همچنین شدت از وضعیت. بسیاری از افراد با درمان بهبود می یابند و مشکلات طولانی مدت یا نارسایی مزمن کلیه را تجربه نمی کنند .
شناسایی مشکل و به دست آوردن هرچه سریعتر درمان ، بهترین روش برای جلوگیری از آسیب کلیوی است که باعث طول عمر مشکلات کلیوی می شود یا به درمان دیالیز نیاز دارد.
درمان ها شامل موارد زیر است:
مایعات داخل وریدی (IV): شخصی که به دلیل کمبود شدید آب بدن پس از تجربه سکته مغزی دچار نارسایی شدید کلیوی می شود ممکن است با مایعات IV بهبود یابد . هنگامی که حجم مایعات پایین دلیل نارسایی حاد کلیوی است ، تأمین مایعات برای بدن می تواند به بازگرداندن سطح مایعات کمک کند
مدیریت الکترولیت: اگر مایعات و الکترولیت های شما در حد مطلوب نیستند ، پزشکان ممکن است مکمل های الکترولیتی به شما بدهند یا داروهایی به شما ارائه دهند که می توانند از شر برخی از الکترولیتها خلاص شوند.
متوقف کردن استفاده از سموم: اگر نارسایی حاد کلیوی توسط دارو یا مکمل ایجاد شود ، درمان باید شامل متوقف کردن دارو باشد.
دیالیز: وقتی انتظار نمی رود که سموم به طور مؤثر از بین بروند ، در صورت عدم قطع مصرف آنها ، درمان نارسایی حاد کلیوی نیاز به رها کردن بدن از مواد شیمیایی در اسرع وقت دارد. گاهی اوقات دیالیز مورد نیاز است ، روشی که از طریق آن دستگاه می تواند با از بین بردن سموم بدن و تنظیم تعادل مایعات و الکترولیت ، کار کلیه را انجام دهد.
تست عملکرد کلیه
آزمایش عملکرد کلیه گروهی از آزمایشات است که عملکرد کلیه شما را بررسی می کند. این آزمایشات برای تشخیص نارسایی حاد کلیوی استفاده نمی شود ، اما از آنها برای کنترل اینکه نارسایی کلیه شما در حال بهبود است یا بدتر می شود استفاده می شود.
غالباً ، آزمایشات عملکرد کلیه می توانند تعیین کنند که مشکل چقدر شدید است ، می بینید که علت این مشکل چیست و تکرار می شود تا نشان دهد که آیا کلیه به درمان پاسخ می دهند یا خیر.
تست عملکرد کلیه شامل موارد زیر است:
کراتینین: یک ماده زائد حاصل از تجزیه ماهیچه ها ، سطح کراتینین در خون شما ایده ای را در مورد عملکرد کلیه های شما ارائه می دهد زیرا کلیه ها باید کراتینین را از خون خارج کنند. سطح بالای 1.21 میلی گرم در دسی لیتر در نظر گرفته می شود و نشانه آن است که کلیه ها آنطور که باید عمل نمی کنند.
نیتروژن اوره خون (BUN): نیتروژن اوره ، که در خون نیز اندازه گیری می شود ، توسط کلیه ها خارج می شود. سطح بالای 25 میلی گرم در دسی لیتر نشان دهنده نارسایی کلیه است.
میزان فیلتراسیون گلومرولی (GFR): این عدد براساس میزان کراتینین در خون شما محاسبه می شود ، با محاسبه ای که سن ، قد ، وزن و سایر عواملی را تشکیل می دهد که تغییرات فردی پیش بینی شده را به خود اختصاص می دهد. GFR معمولی باید بالاتر از 60 باشد. GFR زیر 20 اغلب به این معنی است که فرد دچار نارسایی کلیه می شود.
ادرار: یک ادرار می تواند خون ، پروتئین ، عفونت ، التهاب و داروها را شناسایی کند. این اطلاعات بینشی در مورد علت و بعضا پیشرفت نارسایی حاد کلیوی ایجاد می کند.
